Margriet de Vries is niet onder te brengen onder het hoofdje “landschapsschilders”.

Het gaat haar niet om de locatie, om de flora en fauna, maar om de stemming die het landschap vertegenwoordigt.

Ze gebruikt de natuur als spiegel van het menselijk gemoed.

Het landschap is een spreekbuis voor haar, zoals klank en melodie dat is voor een musicus.
Margriet: De beelden die ik aangereikt krijg vanuit het landschap en die ik ook doelbewust opzoek, zijn zo overweldigend, dat ik ze niet in een enkele vorm kan uitwerken. Ik reproduceer de bron totdat deze recht is gedaan. Niet met als doel uiterlijk vertoon en om meerdere toeschouwers te behagen met een beeld